گاه می ‌اندیشم

یازدهم بهمن 1401 که کتاب "عین‌القضات همدانی، میراث‌دار سیه‌گلیمی و زنّارداری" از سوی خانه کتاب و ادبیات ایران به عنوان نامزد کتاب سال ایران در دامنه عرفان معرفی شد، تصمیم گرفتم پیامی درباره اش در این‌جا بگذارم.

کتاب در سال 1400 توسط نشر نگاه معاصر چاپ شد و موضوع آن همان‌طور که از عنوانش پیداست درباره شخصیت عین‌القضات همدانی (کشته 525ق) و اندیشه‌های او است.

کوشیدم تا در این کتاب با دسته‌بندی و تحلیل اندیشه‌های عین‌القضات در سه بخش هستی‌شناسی، معرفت‌شناسی و سلوکی، ساختاری منسجم از افکارش در قالب یک نظام ارائه دهم تا فهم اندیشه‌هایش آسان، و زوایای پنهان شخصیت و طریقتش آشکار شود.

شاید ادعایی گزاف باشد، اما گمان می‌کنم که به هدف آرمانی خود رسیدم که بخشیدن حیاتی نو به یکی از سرمایه‌های فرهنگی کشورم بود. امید که توانسته باشم بخشی از دِین خود را به اهل شک ادا کنم، آن‌ها که در راه حقیقت جان دادند.